NIEUWPOORT STAD

het beschouwen der geslachtofferde vissoorten

sprakeloos zij aan zij gestapeld

in die heerlijk stinkende vismijnen van Nieuwpoort Stad!

tot aan jouw elleboog vreet alsnog de lauwe strandkrab.

meer opzienbarend dan Picasso,

zo één enkele, simpele sprot -

ach, een akelige, angstaanjagende universiteit van lekkere zeevruchten!

hoewel ik weiger te geloven dat we

na onze dood zouden terugkomen als andere wezens,

geloof ik toch in die vis die ik vroeger was,

door apostelen gevangen, bloedloos verhakkeld

op het dunne papier der “Notariële Tijdingen”;-

abstracte sproetensnuit, herrezen uit

meest ongekende diepten!...

gun mij liefst, daarom,

een veertienjarig kereltje

voor wie ik, hierbeneden, mij voedde met zeewier

en giftige kwallen trotseerde -

té gulzig

die kleine rekel,

voor mes en vork;

met zijn blote handen

van het bord gegrabbeld wil ik worden.

zo is dat wenselijk

en smakelijk.

beweeglijk opgroeien zal die

in een Provençaalse groentesaus,

opriekend in de weerbarstige voormiddag
van een reusachtig gezin.