HET GEDICHT “WIJF”

wijf, wijf,- viswijf.

ik ben niet meer verliefd op jou.

niet meer op jouw schele ogen,

niet meer op jouw tong,

niet meer op jouw perkamenten tepels

die intussen zeer doen als punaises.

je schaterlach was jarenlang een perfecte parodie

op de hulpbehoevendheid van mensen;

maar ook dat is nu voorbij voor mij.

ik ben niet meer verliefd

om vier uur ’s morgens

op de rollende biertonnen van al die venten

met wie je dus hebt aangepapt, doordat je nooit

jouw eigen depressies voorzag.

jouw zure mond

op jouw verticale vagina

was jarenlang als een crucifix

waarop Jacobus, Broer van Christus,

Tweelingbroer van Christus!,

ondersteboven hing terwijl die,

in de verte,

naar de boten van garnaalvissers getoet hoorde worden -

viswijf, wijf,- vis

wijf!...

je was in wezen niet erger dan een huismoeder

of een verpleegster,

maar ik ben totaal niet meer verliefd op jou.

niet meer op jouw rolluiken,

niet meer op jouw brievenbus,

niet meer op jouw vensterbank.

ik ben niet meer verliefd.